προωθητής

ο, Ν

1. αστροναυτ. κινητήρας ή ειδική διάταξη με την οποία προωθείται προς το διάστημα ένας δορυφόρος ή ένα διαστημόπλοιο

2. φρ. «προωθητής καταλύτη»

χημ. ουσία που προστίθεται σε έναν στερεό καταλύτη για να τού βελτιώσει τη συμπεριφορά σε μια καταλυτική χημική αντίδραση.

[ΕΤΥΜΟΛ. < προωθώ. Η λ., στον λόγιο τ. τού πληθ. προωθηταί, μαρτυρείται από το 1898 στην εφημερίδα Ακρόπολις].